![]() |
Terror in Berlin Dec. 2016/ Marian Kamensky |
Dit zijn allemaal drogredeneringen. Wat vaststaat is dat dit een gruwelijke aanval was tegen onschuldige slachtoffers, en zelfs als zo'n aanslag zich niet zou herhalen dan zijn minstens twaalf mensen omgekomen en hun familie en vrienden zullen hen nooit weer zien. Niet alleen een verlies aan mensenlevens, maar er zijn ook gewonde overlevenden, zoals Iñaki Ellakuria, een 21-jarige Erasmus uitwisselingsstudent van de Baskische stad Bilbao, die werd beschreven in het Engelse dagblad The Guardian:
"... Hij vertelde dat een zwarte vrachtwagen de houten kraampjes van de markt vernielde en "overal dwars doorheen reed. De vrachtwagen reed over mij en mijn beide benen". Hij zei dat de pijn ondragelijk was, het ergste wat hij ooit had meegemaakt. Terwijl hij lag te rillen op de grond, werd hij door andere mensen geholpen. Uiteindelijk bestonden zijn verwondingen uit een gebroken scheenbeen en kuitbeen, een gebroken enkel en een gebroken heup .... "
Naast dit menselijke drama, is er de emotionele schade bij overlevenden en anderen. Dit was een aanslag tijdens de belangrijkste feestdagen van het jaar, wanneer veel christenen het kerstfeest vieren, maar ook veel niet-religieuze vierders de donkere dagen voor kerst met familie en vrienden doorbrengen. Dit was een aanval op de Europese cultuur.
Dit is niet iets waar we aan moeten wennen. Politici en opinieleiders die dat beweren, zijn niet meer geloofwaardig. Het is tijd voor een gezamenlijke inspanning en actie nu, niet volgende maand of volgend jaar. Het is ook tijd om....
dingen te benoemen zoals ze zijn, ons gezond verstand te gebruiken, en met een daadkrachtig plan van aanpak te komen. Ieder kan hierbij zijn bijdrage leveren. Dit kan doordat ieder individueel zich uitspreekt voor onze beschaving en voor menselijkheid, voor de rechtsstaat en voor intolerantie van vernietigende krachten en barbarij. Dit kan op buurt- of gemeenschapsniveau, waar mensen samen komen en openlijk bespreken dat er iets gedaan moet worden om te voorkomen dat deze reeks van rampen zich als een besmettelijke ziekte door Europa verspreidt. Dit kan op politiek niveau, waar politici en overheden dienen op te houden om zich op ijdele hoop te beroepen en zich achter sprookjes te verschuilen, en eindelijk iets doen om hun burgers en maatschappij te beschermen. Er zijn inmiddels vele suggesties gedaan, sommigen verstandiger dan anderen, hoewel nauwelijks door de huidige politieke leiders in Duitsland of elders in West-Europa. Ik zal een volgende keer nader ingaan op mogelijke benaderingen om dit probleem aan te pakken, maar vandaag volstaat het om vast te stellen dat het geen zin heeft om te dweilen met de kraan open.
De huidige situatie is dramatisch voor die Europeanen die hebben gevochten en gestorven voor onze vrijheden in de afgelopen eeuw en de vele eeuwen daarvóór, en voor die andere Europeanen die landen, steden en en beschavingen hebben opgebouwd van de Grieken tot de Romeinen en Byzantijnen, van de Venetiërs tot de Vlaamse en Hollandse kooplieden, van de Britse industriëlen tot de Duitse ondernemers, van de oprichters van de Europese Economische Gemeenschap tot aan de kunstenaars, componisten en schilders, de schrijvers, architecten, filosofen en wetenschappers. Deze grondleggers van Europa zouden zich in hun graf omdraaien bij het zien van hoe wij in de 21e eeuw met hun erf - en gedachtegoed omgaan en barbaren het publieke terrein laten overnemen.dingen te benoemen zoals ze zijn, ons gezond verstand te gebruiken, en met een daadkrachtig plan van aanpak te komen. Ieder kan hierbij zijn bijdrage leveren. Dit kan doordat ieder individueel zich uitspreekt voor onze beschaving en voor menselijkheid, voor de rechtsstaat en voor intolerantie van vernietigende krachten en barbarij. Dit kan op buurt- of gemeenschapsniveau, waar mensen samen komen en openlijk bespreken dat er iets gedaan moet worden om te voorkomen dat deze reeks van rampen zich als een besmettelijke ziekte door Europa verspreidt. Dit kan op politiek niveau, waar politici en overheden dienen op te houden om zich op ijdele hoop te beroepen en zich achter sprookjes te verschuilen, en eindelijk iets doen om hun burgers en maatschappij te beschermen. Er zijn inmiddels vele suggesties gedaan, sommigen verstandiger dan anderen, hoewel nauwelijks door de huidige politieke leiders in Duitsland of elders in West-Europa. Ik zal een volgende keer nader ingaan op mogelijke benaderingen om dit probleem aan te pakken, maar vandaag volstaat het om vast te stellen dat het geen zin heeft om te dweilen met de kraan open.
Als de huidige Duitse en Europese leiders niet inzien dat deze situatie een botsing is - zo niet een oorlog, dan zeker een botsing tussen onze beschaving en terrorisme, tussen westerse waarden en radicale islam, tussen onschuldige burgers en doorgedraaide individuen - dan zullen onze Europese vrijheden en verworvenheden langzaam maar zeker atrofiëren en zullen er meer slachtoffers vallen. Het gebrek aan daadkracht bij de Europese leiders tot nog toe, boezemt niet veel vertrouwen in, toch gun ik hun voorlopig nog het voordeel van de twijfel. Maar hun tijd is beperkt, want de klok tikt door.

Europa wil niet dat haar openbare leven aan banden wordt gelegd, wil niet meer zinloze slachtoffers, Europa wil ook niet meer plichtmatige toespraken van haar politieke leiders of kaarslicht herdenkingen of meer cartoons die elke aanslag illustreren. De tijd is gekomen dat iedere Europeaan en iedere Nederlander zich moet afvragen in wat voor soort samenleving hij of zij wil leven en wat hij of zij ervoor over heeft om dat te handhaven, op een individuele, maatschappelijk of politiek niveau. De tijd voor misplaatste tolerantie, passiviteit en inactiviteit is verstreken.
Charlie Hebdo aanval jan. 2015:
|
![]() |
Parijs aanvallen november 2015/ Jean Jullien |
![]() |
Brussel aanvallen maart 2016/talendblog |
![]() |
Nice aanval juli 2016/ Carlos Latuff |
No comments:
Post a Comment