De staat van de trans-atlantische samenwerking - in Civis Mundi

President Truman ondertekent het NAVO verdrag
24 augustus, 1949 (Wikimedia)

Deze maand is mijn artikel,
"De staat van de trans-atlantische samenwerking" verschenen in Civis Mundi, een online politiek-cultureel tijdschrift.

Dit artikel geeft een kort historisch overzicht van de ontstaansgeschiedenis van de NAVO en gaat dan in op de verwarrende opmerkingen van President Trump, maar waar toch een kern van waarheid in schuilt. Het wordt tijd dat de Europese NAVO lidstaten pro-actief hierop reageren.

Mijn artikel begint als volgt:

“Het is moeilijk om voorspellingen te doen, zeker als het om de toekomst gaat”, een gevleugelde uitspraak van Yogi Berra, de Johan Cruyff van het Amerikaanse honkbal. Ik had het in dit artikel over de toekomst van de trans-atlantische samenwerking willen hebben. Gezien het feit dat er sinds het aantreden van president Trump bijna dagelijks Trump uitspraken en diplomatieke incidenten de Europese politici op het verkeerde been zetten, laat ik de toekomst even voor wat het is. Ik zal mj dan ook beperken tot de huidige staat van deze samenwerking.

De trans-atlantische samenwerking in de vorm van de NAVO begon in 1949: het waren de naoorlogse jaren met een verzwakt en beschadigd Europa, een verslagen Duitsland en Amerika als de machtige overwinnaar. Het waren de jaren van politieke leiders zoals de Amerikaanse president Truman, de Engelse premier Attlee en dichter bij huis de Belgische en Nederlandse premiers Spaak en Drees. De NAVO zou een collectieve defensiegemeenschap worden, waarbij volgens het belangrijke artikel 5 de aanval tegen één lidstaat beschouwd zou worden als een aanval tegen alle lidstaten. De doelstelling van de NAVO werd goed verwoord door de eerste secretaris-generaal, Lord Ismay, een voormalige Britse officier en rechterhand van Winston Churchill, toen hij zei dat het doel van de NAVO was om de Russen buiten Europa te houden, de Amerikanen daarbinnen en de Duitsers onder de duim....
(lees hier verder)